Tekengebied 1
BLOG: Een autobiografie schrijven? Vergeet je familiegeschiedenis niet!

BLOG: Een autobiografie schrijven? Vergeet je familiegeschiedenis niet!

Wat als het leven van je (voor)ouders anders zou zijn verlopen? Hoe zou jouw leven er nu dan uitzien? Zelf vind ik het altijd fascinerend om daarover door te mijmeren. Hoe zou het bijvoorbeeld zijn geweest als mijn ouders in de jaren ’50 naar Australië waren geëmigreerd? Dan had mijn leven er vast heel anders uitgezien. Een kleine schets van je familiegeschiedenis voegt een extra dimensie toe aan je autobiografie. In dit blog leg ik uit waarom dat zo is.

  • Door (een stukje van) je familiegeschiedenis te schetsen vertel je ook iets over jezelf. 

In de autobiografische roman ‘Vader’ beschrijft de Noorse auteur Karl Ove Knausgård hoe hij bezig is met een roman maar wordt geplaagd door onzekerheid. Al schrijvend dwalen zijn gedachten af naar zijn kindertijd. Hij vraagt zich af of hij net zo’ n beangstigende man is voor zijn kinderen als zijn vader was voor hem.
Door op zoek te gaan naar de (levensgeschiedenis) van zijn vader ontdekt Karl Ove Knausgård ook iets over zichzelf. En daarmee leren wij als lezer hem nóg beter kennen. Door je familiegeschiedenis te schetsen vertel je ons als lezer ook wie je als persoon bent.

  • Je familiegeschiedenis kan verduidelijken wáárom er iets gebeurt.

Laatst las ik een autobiografie van een jonge vrouw die zich door een docent liet manipuleren en misbruiken. In de eerste hoofdstukken kon ik niet goed invoelen waarom ze dat liet gebeuren. Totdat ik bij de scène aankwam waarin ze beschreef hoe het eraan toe ging in het gezin waar zij vandaan kwam. Ineens begreep ik waar haar (in mijn ogen) gelaten houding vandaan kwam en hoe dit dus heeft kunnen gebeuren.

  • Je familiegeschiedenis schetst de context waarin iets gebeurt.

Stel je de volgende dialoog eens voor:
‘Wil je koffie?’
‘Ja, lekker!’
‘Melk en suiker?’
‘Nee, zwart.’

Een saaie dialoog, tenzij hij wordt uitgesproken door twee mensen die uitgedroogd door de woestijn lopen. De context waarin een gebeurtenis plaatsvindt geeft gelaagdheid aan de gebeurtenis zelf. Eén manier om context aan je levensverhaal toe te voegen is het schetsen van je familiegeschiedenis. De agressieve uitvallen van je vader krijgen bijvoorbeeld een hele andere betekenis wanneer we weten dat hij in de Tweede Wereldoorlog in  krijgsgevangenschap zat. De zuinigheid van je moeder krijgt een andere gelaagdheid wanneer we weten dat ze in  grote armoede is opgegroeid.  

  • Je familiegeschiedenis kan karakteristieken blootleggen.

Waarom zijn alle vrouwen in de familielijn van mijn moeder uiteindelijk gescheiden? Dat was de vraag waarmee een auteur die ik heb begeleid in haar familiegeschiedenis dook. Al schrijvende kwam ze erachter dat dit te maken had met de karakteristieken van haar familie: eigengereidheid, onafhankelijkheid en vrijheid van geest. 

  • Thema’s in jouw familiegeschiedenis komen ook in jouw leven terug.

Armoede, ondernemersgeest, een familiegeheim, strijd tegen onrecht, drang naar avontuur. Het zijn een aantal voorbeelden van thema’s die in een familie van generatie naar generatie kan worden doorgegeven en die in jouw levensverhaal dus ook een rol spelen. 
 

Wil jij je autobiografie schrijven? Breng dan ook eens je familiegeschiedenis in kaart. Wie waren je (voor)ouders? Waar kwamen ze vandaan? Wat waren de belangrijkste gebeurtenissen uit hun leven? 
Meer weten over het schrijven van je (familie)biografie? Download dan mijn gratis ebook ‘Je levensverhaal schrijven in acht stappen’.

 

Lees of bekijk ook:

5 tips om je geheugen te stimuleren bij het schrijven van je autobiografie

Beter een vogel op je arm dan.......

Een autobiografie schrijven: hoe begin je?

De tijdsgeest: hoe geef je die weer in jouw autobiografie?

Hoe mijnheer Zonnebloem een rol speelt in jouw autobiografie

Zes goede redenen om fictie te gebruiken in je autobiografie.
 

 

Agenda

Er zijn geen activiteiten gepland.

Reactie

Een begeleidingstraject van Hedwig is de beste investering in mijn leven. De enorm goede feedback, begeleiding en stimulerende gesprekken hebben me veel geleerd over openingszinnen, kantelmomenten, zintuigen gebruiken, beelden oproepen en nog veel meer.
Renée Lafeber